دل نوشته مامان رخساره (1)

آرام جانم، امروز آمده ام با تو از عشق و دوست داشتن سخن بگویم.

ای امید زندگیم،شور و شوقی ست در وجودم همراه با نگرانی هایی که قرار است زین پس همره مادرانگیم باشد.

زیباست نگران شدن برای حال و احوال خودم اما به خاطر وجود تو

زیباست مراقبت از خودم ولی به دلیل وجود نازنین تو

زیباست افزون شدن عشق میان من و پدرت به بهانه تو

زیباست لطف پروردگار به من به خاطر بودن تو در من

زیباست ... .

عاشقانه هایم را نثار تو میکنم فرزندم

تویی که هم اکنون در بطن من آرام گرفتی و نفسهایت به نفسهایم،و رگ و خونت به رگ وخونم پیوند خورده است

مینویسم و آرام برایت نجوا میکنم تا عشق مادرانه ام در اعماق وجودت لانه گزیند، تا وقتی به این دنیای پر رمز و راز آمدی و چشمان زیبا و معصومت را باز نمودی با عشق و محبت به اطرافت بنگری،طوری که هیچ چیز،جای محبت و مهربانی را در قلبت نگیرد.

آن چنان که سهراب در تولد یک سالگی فرزندش نوشت:

ﭘﺴﺮﻡ ! ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺭ، ﻳﻚ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ، ﻳﻚ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻭ ﻳﻚ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻱ ! ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻜﺮﺍﺭﻳﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ.

آری پسرم،من مادرم

مادری که با هر بار حرف زدن و فکر کردن در مورد تو،اشک از چشمانش جاری می شود به شوق تو و برای سعادت تو

آرزویم این است روزی بتوانم با چشمان خسته و پر امیدم،سعادت و شادکامی تو را ببینم.

عاشقانه دوستتان دارم و درون قلب من جای دارید

تو و پدرت را میگویم فرزندم

پدرت که عشق و زندگی من است

و

تو که حاصل عشق و ثمره زندگیمان هستی

امید دارم روزگاری خوش را در کنار هم،پیش رو داشته باشیم به استعانت خداوند متعال وتلاش و کوشش خودمان